سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»: مراجع معظم تقلید تصریح دارند کسی که قبلاً فاسق بوده و نمی‌دانیم توبه کرده که نمی‌توان احکام عدالت را بر وی مترتب نمود، مگر آن‌که یقین به توبه او حاصل شود.
در مورد گناهان باید به چند نکته توجه کرد:
1 ـ کسی که دچار معصیت شد، واجب است فوراً توبه کند.
2 ـ هنگام مشاهده یکی از گناهان، امر به معروف و نهی از منکر با وجود شرایط آن، بر دیگران واجب است.
3 ـ تنفر قلبی از گناه بر همگان لازم می‌باشد، اعم از این‌که توانایی امر به معروف و نهی از منکر را داشته باشند یا نه.
4 ـ کسی که مرتکب معصیت کبیره شود، فاسق است و نمی‌شود پشت سر او نماز خواند و نباید شهادت او را در دادگاه پذیرفت مگر آن‌که توبه کند.
5 ـ در سفر معصیت نمی‌توان به ابن‌السبیل و مسافر تهیدست زکات یا خمس داد.
6 ـ به گنه‌کاری که اموال خود را صرف معصیت می‌کند، نمی‌توان خمس یا زکات داد.
7 ـ امر به توبه لازم است زیرا امر به توبه امر به معروف است.
8 ـ تخلص از گناه لازم است. مثلاً جوانی که به‌خاطر نداشتن همسر به گناه می‌افتد واجب است ازدواج کند و معصیت نکند.
سؤال: کسی که قبلاً عادل بوده و اینک به دلایلی شک در بقا عدالت او داریم، می‌شود پشت سر او نماز خواند یا سایر احکام عدالت را مترتب نمود؟
پاسخ: بله، تا وقتی یقین به زوال عدالت وجود ندارد می‌توان احکام عدالت را مترتب نمود. همان‌طور که عکس قضیه هم به‌همین صورت است. یعنی کسی که قبلاً فاسق بوده و نمی‌دانیم توبه کرده نمی‌توان احکام عدالت را بر وی مترتب نمود مگر آن‌که یقین به توبه وی حاصل شود.
تنظیم: حجةالاسلام والمسلمین سیدجعفر ربانی
